Polacy nie zabili żadnego swojego króla, bo istotnie miłośnikami zabójstw  politycznych nigdy nie obrodzili. Zastępczo wykształcili metodę  zabijania wielu śmiercią cywilną przez ich  splugawienie, gołosłowne  oskarżenie i upartą, obelżywą obmowę. Jednak w dziewiętnastym wieku Polak zabił cara, a w odrodzonej Rzeczypospolitej z nie mniejszym  ideowym zapałem inny Polak zastrzelił pierwszego polskiego prezydenta jako wybrańca Żydów.

To dobrze, oczywiście, że ustawa bodaj od dwudziestu pięciu lat zakazuje w Polsce obcinania psom ogonów. Jednak widuję psy urodzone niewątpliwie już za czasów obowiązywania ustawy a pozbawione ogonów. Jeśli nie są to uchodźcy z innych krajów, obecność ich w Polsce świadczy, że ktoś tu wciąż chce mieć tak okaleczone psy i za okaleczanie ich płaci. Gdy ryzyko ewentualnej kary za złamanie zakazu konkuruje z pokusą doraźnego zysku,  wygrywa przeważnie  zysk. Zwłaszcza w Polsce. Wyrachowanie sprawdzone doświadczeniem.

Naturalne prawa psa istnieją jak prawa człowieka, a jednym z praw psa  jest mieć ogon. Barbarzyński i bezdennie głupi zwyczaj obcinania psom ogonów dla ludzkiego widzimisię to obciach człowieka. Nie róbmy tego!

wzywa Międzynarodowy PEN, a Polski PEN Club popiera to żądanie i apeluje o solidarność z więzionym w Rosji krymskim obrońcą praw człowieka.

Jeśli PIS i opozycja będą nadal pokazywać się ludziom tak, jak się pokazują, PIS wygra wybory. PIS mianowicie już teraz  demonstruje przede wszystkim prostą i pociągającą emocjonalnie cechę: antyniemieckość. Opozycja musiałaby przeciwstawić temu jakiś swój równie silny i przekonywający  atut. Otóż właśnie ma taki, którym mogłaby sprawić całemu elektoratowi pozytywną niespodziankę: jedność. Ale w tym celu nie wystarczy stworzyć jedną listę dopiero przed samymi wyborami, bo to w oczach ludzi będzie tylko sztuczny manewr. Trzeba by im dzisiaj  pokazać, że umie się dla wyższego dobra zapanować nad tak bardzo nielubianymi przez  nich interesami, ambicjami  i swarami politycznych liderów.

dzieli miłośników „Gnom staroindyjskich” i „Liryków zebranych” Tadeusza Bocheńskiego, mojego Ojca, od sześćdziesiątej rocznicy Jego śmierci (16 grudnia). Czy ktoś może z tej okazji gdzieś publicznie Go przypomni? Obie książki wydało pośmiertnie Stowarzyszenie Żywych Poetów.

Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną (OBTA) udokumentował angielskie wydanie „Boskiego Juliusza” jednym z serii swych filmików.

profesor Walery Pisarek, zmarł pięć lat temu w Katowicach śpiesząc z laudacją poświęconą  mnie jako użytkownikowi języka polskiego. Laudacji już nie wygłosił, ale ja poruszony tym, co zaszło, poświęciłem Profesorowi i porównaniu życia nas obu znaczną część swojej ostatniej książki „Ujście”.                              

mojego Ojca, Tadeusza Bocheńskiego, autora „Liryków zebranych”, wydanych obecnie przez Stowarzyszenie Żywych Poetów , przypada 16 grudnia.

Który zechciałby opublikować na papierze moje nieobecne już w Internecie „Zapiski niedopisane” z lat 2018-2022, w tym „zapiski wojenne”?  Zainteresowanych proszę o kontakt e-mailowy jacek.bochenski@gazeta.pl lub telefoniczny. Na życzenie udostępnię tekst.